Σημεία από τη συνέντευξη του Πάνου Σκουρλέτη στον Real fm 97.8, στην δημοσιογράφο Κάτια Μακρή
Πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ η διατύπωση πρότασης για το παρόν και το μέλλον από το έδαφος της σύγχρονης, ευρωπαϊκής Αριστεράς
Αυτό που απέδειξε η χτεσινή συζήτηση στην ΚΕ είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας ζωντανός πολιτικός οργανισμός, ο οποίος μπορεί να συζητά δημοκρατικά και ταυτόχρονα να θέτει ερωτήματα σε έναν ευρύτερο κόσμο που τον παρακολουθεί.
Τα άλλα μεγάλα κόμματα ποτέ δεν κατόρθωσαν, μετά αντίστοιχες εκλογικές ήττες, να μιλήσουν για τις ευθύνες τους και να μπουν στη βάσανο των συλλογικών συμπερασμάτων. Θέτω ένα ρητορικό ερώτημα. Έχετε δει ποτέ το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ, ανεξάρτητα αν το πλήρωσαν στην κοινωνία, να κάνουν μια συζήτηση για τις δικές τους ευθύνες για τη χρεοκοπία της χώρας; Όλοι ομολογούν ότι η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε ξαφνικά το 2010 επειδή «ξημέρωσε» χρεοκοπία. Είχε να κάνει με ένα συγκεκριμένο μοντέλο που υπηρετήθηκε από αυτά τα δύο κόμματα που είχαν κυβερνήσει τις προηγούμενες δεκαετίες. Στελέχη τους, μεμονωμένα, έχουν μιλήσει, συλλογικά, όμως, δεν το τόλμησαν. Νομίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα το τολμήσει και ότι βαδίζει στο δρόμο να μιλήσει για τα δικά του λάθη.
Δίνω ένα πολύ μεγάλο βάρος στον πολιτικό προβληματισμό και στην επιβεβαίωση της ικανότητάς μας να παράγουμε πολιτική και θέσεις. Άρα, δεν είναι το πρώτο που με ενδιαφέρει να στοιχηθούμε ο καθένας πίσω από μία υποψηφιότητα, ως οπαδοί. Πρέπει να ανοίξουμε την βεντάλια των ζητημάτων.
Υπάρχει μια συζήτηση σε εξέλιξη, σίγουρα θα υπάρξουν αποσαφηνίσεις, εμβαθύνσεις, ένα δια ταύτα. Γιατί ορίζεις κάτι, αλλά όταν τοποθετείσαι απέναντι στα προβλήματα και μιλάς προγραμματικά, πρέπει να επιβεβαιώνεις αυτή την οπτική των πραγμάτων. Η πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να διατυπώσει, μέσα από τους δρόμους της σύγχρονης, ευρωπαϊκής Αριστεράς μία πρόταση για το παρόν και για το μέλλον της χώρας και της κοινωνίας. Ένα κόμμα εξουσίας προσδιορίζεται στη βάση της προγραμματικής πρότασής του. Το δίλημμα «κόμμα εξουσίας ή διαμαρτυρίας;», τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει ξεπεράσει από την ίδρυσή του. Γι’ αυτό και κυβέρνησε. […] Το ζήτημα είναι, χωρίς να εγκαταλείπεις το πεδίο της μάχης των ιδεών, το οποίο ούτως ή άλλως το βρίσκεις παντού μέσα και στα πιο απλά πράγματα, να μπορείς να διατυπώνεις ένα σχέδιο, μια προοπτική για την κοινωνία, μιλώντας για το σήμερα και κοιτώντας το αύριο.
Το θέμα για μένα είναι ότι το έδαφος της συνάντησης ήταν η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, το έδαφος της επανεκκίνησης είναι η σύγχρονη ευρωπαϊκή Αριστερά, έτσι όπως την προσδιορίζουμε και την προσδιορίσαμε και πέρυσι στο Συνέδριό μας. Μπορεί να χρειαστεί να επαναβεβαιώσουμε και να επικαιροποιήσουμε κάποια πράγματα.
Υπάρχουν βαθιά συστημικοί κύκλοι οι οποίοι ενοχλούνται που ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ διεκδίκησε, στο όνομα της σύγχρονης Αριστεράς, την κυβέρνηση της χώρας, την πήρε δύο φορές και εξακολουθεί και είναι το δεύτερο κόμμα, με βάση την πολιτική δύναμή του στις τελευταίες εκλογές. Δεν το θέλουν αυτό και γι’ αυτό βάζουν απλουστευτικά διλήμματα, για «κόμμα διακυβέρνησης ή κόμμα διαμαρτυρίας;», όταν ένα κόμμα της Αριστεράς προφανώς πρέπει να έχει πρόταση διακυβέρνησης, αλλά να αντλεί δύναμη από την κοινωνία και να συνομιλεί μαζί της. Άρα, οι προτάσεις μας είναι αυτές οι οποίες, κατά τη γνώμη μου επιβεβαιώνουν το αναντικατάστατο της παρουσίας μιας δύναμης όπως του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.