Κάθε άνθρωπος, οποιασδήποτε χώρας, όταν βρίσκεται μπροστά σε μια τέτοια τραγωδία πρέπει να αισθάνεται συγκλονισμένος. Άνθρωποι που προσπάθησαν να ξεφύγουν από τη μιζέρια, από τη φτώχεια, από τον πόλεμο, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, βρέθηκαν πνιγμένοι στη Μεσόγειο. Είναι, ίσως, το δεύτερο μεγαλύτερο δυστύχημα στη Μεσόγειο, δεν ξέρω αν θα γίνει και το πρώτο, με βάση τον τελικό αριθμό των νεκρών. Μεθαύριο θα πάμε στις διακοπές μας και, όπως λέει σήμερα η Liberation, στα χλιαρά νερά της Μεσογείου θα ξέρουμε ότι κολυμπάμε ανάμεσα σε πτώματα. Είναι μια «γροθιά στο στομάχι» του σύγχρονου πολιτισμού. Έτσι πρέπει να το βλέπουμε, διότι υπάρχουν ευθύνες που διαχέονται στους απανταχού διοικούντες αυτού του κόσμου, διότι το μεταναστευτικό είναι ένα τεράστιο σύγχρονο πρόβλημα που υπερβαίνει κυβερνήσεις, αλλά χτυπά τον πολιτισμό μας στο «υπογάστριο». Σου έρχεται μια αναγούλα όταν ακούς για τα εκατό παιδιά.

 

Έγινε νωρίτερα μια παρατήρηση για «δουλεμπορικό» πλοίο. Δεν είναι δούλοι αυτοί οι άνθρωποι, είναι απελπισμένοι οι οποίοι πουλάνε ό,τι έχουν και δεν έχουν για ένα «διαβατήριο» προς μια καλύτερη ζωή και καταλήγουν στον θάνατο. Το πρόβλημα είναι η αιτία δημιουργίας των ροών. Οι διακινητές, όπως σε κάθε περίπτωση που υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, βρίσκουν τρόπο να το εκμεταλλεύονται.

 

Θα σας πω κάτι για τον Έβρο. Κάναμε μία συζήτηση προεκλογικά -εις βάρος και της προεκλογικής ατζέντας, των προγραμμάτων- για τον φράχτη και σκέφτομαι πόσο μάταιη ήταν, τελικά, αυτή η συζήτηση σε σχέση με την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, του προσφυγικού ζητήματος, πόσο ατελέσφορη ήταν. Διότι δεν λύνει το θέμα των πνιγμένων. Διότι ξέρουμε ότι οι απελπισμένοι θα βρουν άλλους δρόμους και αυτό συμβαίνει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Υπάρχουν οι πνιγμένοι στη Μυτιλήνη, στη Χίο, στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο. Σήμερα, λοιπόν, υπάρχει ανάγκη για νέο πλαίσιο συμφωνιών απέναντι στο μεταναστευτικό. Δεν το αντιμετωπίζουμε με την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να κάνουμε την Ευρώπη «φρούριο», όπως δεν το αντιμετώπισαν στην Αμερική. Έστω την ύστατη στιγμή, με αφορμή αυτή την τραγωδία, να δούμε ένα πιο ανθρώπινο, πιο αποτελεσματικό πλαίσιο απέναντι στις μεταναστευτικές ροές, το οποίο θα εξασφαλίζει νόμιμες, ελεγχόμενες, διόδους. Προφανώς δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Εδώ συζητούν να πληρώνεται μία χώρα για να γίνεται αποθήκη ψυχών. Είναι σωστή κατεύθυνση αυτή; Εγώ λέω ότι είναι λάθος. Η Ευρώπη πήρε πέντε εκατομμύρια Ουκρανούς μετανάστες. Άρα μπορεί να δέχεται.

 

Αφού κρατήσουμε την προηγούμενη συζήτηση και τις επισημάνσεις που έκανα, που νομίζω ότι δεν απαντούν μόνο σε έναν ανθρώπινο και αυθόρμητο συναισθηματισμό, αλλά αγγίζουν σημαντικά πολιτικά ζητήματα, θα σας έλεγα ότι χάρηκα που η ΠτΔ γύρισε πίσω και απέναντι σε διαμαρτυρόμενους νεολαίους, ανεξάρτητα που ανήκουν, αισθάνθηκε την ανάγκη να κουβεντιάσει μαζί τους. Αυτό είναι καλό σημάδι. Δεν είδα κάτι επιλήψιμο, από τη μεριά των νέων ανθρώπων, στο να οργίζονται, αλίμονο εάν οι νεολαίοι μας κάθονται απαθείς. Σας αρέσει να βλέπετε χούλιγκαν στο γήπεδο να παθιάζονται με την οποιαδήποτε ομάδα; Εμένα με ενδιαφέρει να βλέπω ανήσυχους ανθρώπους να θέτουν πολύ δυνατά ερωτήματα, να ελέγχουν τους πολιτικούς. Μπροστά στην τραγωδία εγώ έθεσα ερωτήματα που αφορούν το σύνολο της ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας και θεωρώ ότι υπάρχουν μεγάλες πολιτικές ευθύνες. Θα πρέπει να εστιάζουμε στο πραγματικό ζήτημα, στην τραγωδία.

 

Διάβασα αναλυτικά την ανακοίνωση του Λιμενικού Σώματος που λέει τι έκανε. Στην αρχή πήγε ελικόπτερο, αφού πήραν το σήμα από τη Ρώμη, πήραν αεροφωτογραφίες και είδαν ξαφνικά ότι υπάρχει ένας άγνωστος αριθμός επιβαινόντων με ό,τι κινδύνους μπορεί να σημαίνει αυτό, σύμφωνα με τους κανόνες της ναυσιπλοΐας. Φανταστείτε ένα φορτηγό στην Εθνική Οδό, που μπορεί να είναι φορτωμένο με τάβλες μέχρι την κορυφή, που είναι κίνδυνος. Θέλω να ξέρω αν εκείνη την ώρα υπάρχει θέμα εκτίμησης ότι πρέπει να παρέμβεις. Αυτά πρέπει να διερευνηθούν και να απαντηθούν με βάση τους κανόνες που ισχύουν. Υπάρχει και η ευθύνη διάσωσης που είναι στην ελληνική πλευρά.

 

#ΤώραΣΥΡΙΖΑΠΣ #ΔίκαιηΚοινωνία #torasyriza