Πάνος Σκουρλέτης | Στέλεχος Νέας Αριστεράς, πρώην Υπουργός

Σημεία από τη συνέντευξη του Κοινοβουλευτικού Εκπρόσωπου του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, Πάνου Σκουρλέτη, στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ

 

«Τα Τέμπη δεν πρέπει να ξεχαστούν»

 

Από το πόρισμα της επιτροπής για την τραγωδία των Τεμπών προκύπτουν σοβαρές ευθύνες για την κυβέρνηση, επιβεβαιώνοντας και τις καταγγελίες για ολιγωρία στην ανάπτυξη και τη λειτουργία των αυτοματοποιημένων συστημάτων του σιδηρόδρομου. Δεν πρέπει να ξεχαστούν ποτέ τα Τέμπη, επεσήμανε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και υποψήφιος βουλευτής στην εκλογική Περιφέρεια Β1 του Βόρειου Τομέα Αθηνών, Πάνος Σκουρλέτης, μιλώντας στην εκπομπή «ΣΗΜΕΡΑ» του ΣΚΑΪ, με τους δημοσιογράφους Δημήτρη Οικονόμου και Άκη Παυλόπουλο.

 

Ακολουθούν σημεία της συνέντευξης:

 

Το πόρισμα για την τραγωδία των Τεμπών εκθέτει την κυβέρνηση

Πριν από δύο μέρες δόθηκε το πόρισμα για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Είναι πολύ νωρίς για να ξεχάσουμε. Και θεωρώ πολιτικά μη ορθό, να το πω κομψά, το να πάμε στις εκλογές χωρίς να είναι ένα από τα θέματα που καθημερινά συζητάμε τα αίτια αυτού του τραγικού δυστυχήματος. Το πόρισμα για τα Τέμπη αναφέρει συγκεκριμένες ευθύνες και επιβεβαιώνει πράγματα. Δεν υπήρχε σύστημα τηλεδιοίκησης από το ‘19, άρα υπήρχε μόνο ένας πίνακας διευθέτησης της κυκλοφορίας εκεί, κακώς βρέθηκε ο σταθμάρχης και με ευθύνη συγκεκριμένων κύκλων, σε αυτή τη θέση. Το περιεχόμενο του πορίσματος, μιας επιτροπής που η ΝΔ τη διόρισε με μονομερή τρόπο, τελικά την εκθέτει ακόμη περισσότερο. Δεν είναι ευχάριστο το πόρισμα για την κυβέρνηση και καταρρέει όλο αυτό το αφήγημα συγκάλυψης, που προσπαθούσε μονοδιάστατα να ρίξει την ευθύνη στο ανθρώπινο λάθος.      Μεγάλες λέει ότι είναι και οι ευθύνες που δεν  προχώρησε το σύστημα ETCS όλα αυτά τα χρόνια. Είναι πολύ νωρίς για να ξεχάσουμε. Να μη ξεχάσουμε ποτέ.

 

Καταλύτης θετικών εξελίξεων η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις εκλογές

Η αντιπαράθεση είναι ανάμεσα σε δύο στρατηγικές. Αυτή που υποστηρίζει τις κυβερνήσεις συνεργασίας στη βάση μιας πραγματικής, ουσιαστικής, προγραμματικής σύγκλισης, η οποία διευκολύνεται από το σύστημα της απλής αναλογικής και είναι η διαχρονική τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, γι’ αυτό και την ψήφισε σε ανύποπτο χρόνο. Η άλλη είναι η πεπαλαιωμένη αντίληψη της ΝΔ, η οποία πιστεύει ότι σταθερές κυβερνήσεις μπορούν να είναι οι μονοκομματικές. Κατά τη γνώμη μου αυτές είναι αλαζονικές κυβερνήσεις και, με βάση την πρόσφατη εμπειρία, έχουν οδηγήσει σε τραγωδίες τη χώρα και στη μεγαλύτερη, μεταπολιτευτικά, κοινωνική και οικονομική χρεοκοπία. Είναι οι πολιτικές που κρίνονται κάθε φορά. Θα έλεγα ότι οι κυβερνήσεις συνεργασίας, για τις οποίες προϋπόθεση είναι η προγραμματική σύγκλιση, είναι πιο σταθερές, έχουν μεγαλύτερη κοινωνική συναίνεση και λόγω της απλής αναλογικής διασφαλίζουν την ισοτιμία της ψήφου.

 

 Αυτοδυναμία αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει, είτε με απλή αναλογική, είτε χωρίς απλή αναλογική, ο σοφός λαός δεν θα τη δώσει σε κανέναν. Η ΝΔ έχει ήδη αρχίσει και «ρίχνει νερό στο κρασάκι της». Εκεί που έλεγε ότι εμείς δεν συζητάμε τίποτα άλλο, τώρα αρχίζει να λέει ότι θα κρατήσει και τρεις μέρες την εντολή, το δικαίωμα που της δίνει το Σύνταγμα. Δείχνει έναν πανικό αυτή η συζήτηση. Η πραγματικότητα είναι ότι έχουμε μπει σε μια άλλη περίοδο, να το καταλάβουμε. Ουσιαστικές, προγραμματικές συγκλίσεις για να δοθούν απαντήσεις στα προβλήματα του κόσμου. Λέμε, λοιπόν, ότι η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι ο καταλύτης και η εγγύηση για να υπάρξει αυτή η διαδικασία. Μετά τις εκλογές θα δείτε κι αυτούς που σήμερα αρνούνται να μπουν σ’ αυτή τη συζήτηση, να το συζητούν.

 

Να μπουν στο περιθώριο οι υμνητές του πραξικοπήματος του 1967

Σήμερα είναι 21η Απριλίου. Το 1967 υπήρξε ένα πραξικόπημα που οδήγησε τη χώρα σε μια επταετή δικτατορία. Θεωρώ ότι η υπόθεση της μεταπολίτευσης ήταν τομή για το νεοελληνικό κράτος. Η τρίτη Ελληνική Δημοκρατία ήταν και είναι πιο ώριμη, αλλά θα πρέπει να την προστατεύουμε, να μη την υπονομεύουμε και να επιβεβαιώνουμε τον αναντικατάστατο ρόλο της. Βεβαίως, επειδή πηγαίνουμε σε εκλογές, τους υμνητές της επτάχρονης δικτατορίας -και όλες τις εκφράσεις τους- να τους στείλουμε το περιθώριο.  

 

Να υποστηρίξουμε περισσότερο τα θύματα έμφυλης βίας

Ξαναήρθε στην επιφάνεια ένα ζήτημα που αφορά κακοποίηση – βιασμό γυναίκας, αυτή είναι η καταγγελία, η οποία έρχεται να προστεθεί σε τόσα άλλα που είχαμε μάθει τα προηγούμενα χρόνια -όχι πως δεν συμβαίναν παλαιότερα- με αφορμή το κίνημα MeToo, το οποίο θα πρέπει για λόγους στάσης ζωής και από θέσεις αρχής, να το ενθαρρύνουμε, να ενθαρρύνουμε όλα τα θύματα. Να είμαστε αλληλέγγυοι, να ενθαρρύνουμε τα θύματα, να μη τα «κανιβαλίζουμε» και συνολικά ως Πολιτεία να διαμορφώσουμε όλες εκείνες τις δομές για να συμπαριστάμεθα εμπράκτως στα θύματα της έμφυλης βίας, τις γυναίκες οι οποίες αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις. Νομίζω ότι έχουν γίνει πολύ λίγα βήματα. Είναι πιο ολοκληρωμένη μία συζήτηση όταν βγάζουμε ορισμένα συμπεράσματα. Θέλουμε δομές υποστήριξης των θυμάτων έμφυλης βίας, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, χρήματα για τους δικηγόρους. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες ανώνυμες γυναίκες θύματα. 

 

Με ακαριαίο τρόπο αντέδρασε το κόμμα μας, μόλις επιβεβαιώθηκε αυτή η καταγγελία. Ο κ. Ανδρουλάκης δεν ήξερε, που επρόκειτο για συνεργάτη του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Η ίδια η καταγγέλλουσα και είναι απόλυτα κατανοητό, για δικούς της λόγους θέλησε να περιφρουρήσει το όνομά της και κακώς διέρρευσε. Υπήρξε και μια πολύ εύκολη, τελικά, καταγγελία από τον κ. Γεωργιάδη για μια δημοσιογράφο, την οποία μάλιστα χρέωσαν στον ΣΥΡΙΖΑ, κακώς. Τώρα πρέπει να ζητήσουν συγγνώμη, όσοι το έκαναν.   

 

Για αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με την υπόθεση Γεωργούλη, που προκάλεσαν αντιδράσεις

Όσοι έχουν δημόσιο λόγο πρέπει να είναι σαφείς, να μιλούν από θέσεις αρχών και να διαπαιδαγωγούν την κοινωνία. Θέλετε να πάμε τη συζήτηση εκεί; Ή η επίσημη έκφραση των κομμάτων, δια των επικεφαλής τους, των αρχηγών τους, των βουλευτών τους, πρέπει να διαμορφώνει το πλαίσιο συζήτησης; Δεν έχω κανένα πρόβλημα να καταδικάσουμε όσους το έκαναν, ακόμη και να απομακρυνθούν όπου χρειάζεται. Θέλω να είμαι απόλυτα σαφής. Όταν μάλιστα ο άλλος επιμένει ή δεν ζητά μια δημόσια συγγνώμη, πειστική μάλιστα.