Ένα απόσπασμα από όσα είπα το πρωί στην εκπομπή «ΣΗΜΕΡΑ» του ΣΚΑΪ, εστιασμένο στα ουσιαστικά επίδικα της συζήτησης του προηγούμενου τριημέρου στη Βουλή, όπου η πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εναντίον της κυβέρνησης ανέδειξε τα αδιέξοδα της πολιτικής της και την ανάγκη να γυρίσει ο τόπος σελίδα μέσα από την προκήρυξη εκλογών.
Η κυβέρνηση βγήκε «τραυματισμένη» από τη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας, διότι δόθηκε η δυνατότητα στον κόσμο να συνειδητοποιήσει την αδιέξοδη πορεία της. Όλη η αντιπολίτευση βρέθηκε από τη μία πλευρά. Δημιουργούνται οι προϋποθέσεις, σε σχέση με το βασικό αίτημα και τη στόχευση της πρότασης μομφής, ώστε να διαμορφωθούν οι όροι της πτώσης της κυβέρνησης στις εκλογές.
Έχουμε παραπάνω από δυόμισι χρόνια κυβέρνησης ΝΔ και σε όλα τα επίπεδα έχουν παραχθεί αδιέξοδα. Μου έκανε εντύπωση ότι ο πρωθυπουργός παρουσίασε τόσο ωραία την πραγματικότητα, που υπονόμευσε ο ίδιος το αφήγημά του… Το γεγονός, ότι ο κόσμος και οι επιχειρήσεις παθαίνουν «εγκεφαλικό» όταν τους έρχεται ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ρεύματος ή του φυσικού αερίου, είναι ένα πολύ δύσκολο ζήτημα, όπως και το γεγονός ότι τα νοσοκομεία έχουν ξεπεράσει το οριακό σημείο του συστήματος. Δυστυχώς, τα αποτελέσματα της διαχείρισης της πανδημίας μας κατατάσσουν στις πρώτες θέσεις των απωλειών ζωών συμπολιτών μας που πάσχουν από Covid. Είναι κάτι το οποίο δεν ωραιοποιείται.
Η συζήτηση δεν αφορούσε μόνο τα θέματα της διαχείρισης της τελευταίας κακοκαιρίας. Ήταν τα θέματα της ακρίβειας, της πανδημίας, τα θέματα της διαφθοράς και όλης αυτής της κατάστασης των σχέσεων με αυτά τα σκοτεινά κέντρα των «φουρθιώτηδων». Αυτό το λυπηρό εκφυλιστικό φαινόμενο δεν περίμενα να πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις, βλέποντας συνεχώς πολλά ονόματα της κυβέρνησης να εμπλέκονται με αυτή την υπόθεση.
Το κυριότερο ζήτημα, ανεξάρτητα από την όποια «κουτσομπολίστικη» διάθεση, είναι ότι δεν μπορεί ο Υπουργός Επικρατείας να απολογείται σε έναν επιχειρηματία – δημοσιογράφο των χαρακτηριστικών του κ. Φουρθιώτη και να του λέει συγγνώμη, αυτά που μας έχεις ζητήσει δεν προλάβαμε να τα βάλουμε στο τάδε νομοσχέδιο, θα τα βάλουμε ίσως στο επόμενο νομοσχέδιο. Αυτό συνιστά μια βαριά πολιτική ευθύνη, του ίδιου και της κυβέρνησης.