Πάνος Σκουρλέτης | Στέλεχος Νέας Αριστεράς, πρώην Υπουργός

Κύριε Σκουρλέτη, η πανδημία δείχνει να είναι στο χειρότερο σημείο από το ξέσπασμα της. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ χρεώνει τη κυβέρνηση για τη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί;

 

 

 

Η χώρα μας είχε την τύχη, στην πρώτη φάση της πανδημίας, να έχει πολύ λίγα κρούσματα, όταν άλλες χώρες κυριολεκτικά «γονάτισαν». Ωστόσο, δεν εκμεταλλευτήκαμε το διάστημα που μεσολάβησε για να στηρίξουμε το ΕΣΥ, να πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα θωράκισης στα σχολεία, στα ΜΜΜ, στους μεγάλους εργασιακούς χώρους ενώ, ταυτόχρονα, η ίδια η κυβέρνηση εξέπεμψε λάθος και αντιφατικά μηνύματα.

Αντιμετώπισε την πανδημία με μια αίσθηση προσωρινότητας, απέτυχε στην υλοποίηση μιας πειστικής εμβολιαστικής εκστρατείας, δημιούργησε ψευδείς προσδοκίες και υποτίμησε τον κίνδυνο. Έτσι, σχεδόν δυο χρόνια μετά εργάζονται λιγότεροι και με χειρότερες συνθήκες, στα δημόσια νοσοκομεία. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υπουργοί της κυβέρνησης υποστηρίζουν πως είναι πολυτέλεια η στήριξη του δημοσίου συστήματος υγείας.

Προφανώς εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ιδεολογική εμμονή που θεωρεί περιττή τη στήριξη του ΕΣΥ, επειδή είναι Δημόσιο και σχετίζεται βεβαίως με την προγραμματική θέση της ΝΔ περί ιδιωτικοποίησης των δημοσίων νοσοκομείων. Σας θυμίζω, επίσης, πως η παρούσα κυβέρνηση δεν στήριξε την πρόταση για άρση της πατέντας στα εμβόλια για να μην θιγούν, τι άλλο, τα κέρδη ορισμένων φαρμακοβιομηχανιών.

Όλα αυτά δείχνουν ένα χώρο που δεν μπορεί να υπερασπίσει το δικαίωμα των πολιτών για πρόσβαση όλων στο δημόσιο αγαθό της υγείας. Σήμερα, λοιπόν, η κατάσταση έχει ξεφύγει και η χώρα μας φιγουράρει στις χειρότερες θέσεις, σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ως προς τις απώλειες ανθρωπίνων ζώων ανά εκατομμύριο κατοίκους. Ποιος έχει την πρώτη ευθύνη για όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ;

Δεν υπάρχει, όμως, κάπου και το ζήτημα της ατομικής ευθύνης; Γιατί φταίει ο πρωθυπουργός που ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού είτε φοβάται, είτε δεν επιθυμεί να εμβολιαστεί;

Ο πρωθυπουργός υιοθέτησε κατά απόλυτο τρόπο τη λογική της ατομικής ευθύνης για να αποσείσει τις δικές του ευθύνες. Υποτίμησε την έννοια της κοινωνικής ευθύνης και της αλληλεγγύης, δεν αναγνώρισε ευθύνες της πολιτείας, «θύμωσε» τους πολίτες και αρκέστηκε σε επικοινωνιακού τύπου παρεμβάσεις που ως προτεραιότητα είχαν πολιτικές σκοπιμότητες καλλιεργώντας τον εφησυχασμό. Η καμπάνια για τον εμβολιασμό θα έπρεπε να ήταν ουσιαστική και τεκμηριωμένη, επιστρατεύοντας επιστήμονες, την Αυτοδιοίκηση, τους εκπαιδευτικούς, στοχεύοντας στα κομμάτια εκείνα του πληθυσμού που δυσπιστούν ως προς την αναγκαιότητά του.

Αντιφατικά μηνύματα ως προς τον εμβολιασμό, δεν εξέπεμψαν μόνο κυβερνητικά στελέχη…

Αναφέρομαι στις επίσημες πολιτικές τοποθετήσεις του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης. Όσον αφορά την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή που να μην μίλησε ξεκάθαρα υπέρ της αναγκαιότητας του εμβολιασμού.

Την ίδια στιγμή, η ακρίβεια σαρώνει νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Γιατί θεωρείτε «ανεπαρκή» τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση για να την αντιμετωπίσει;

Η αναχαίτιση της ακρίβειας, που στον πυρήνα της έχει την ενεργειακή κρίση και την κρίση στην εφοδιαστική και παραγωγική αλυσίδα λόγω της πρώτης φάσης της πανδημίας, δεν μπορεί να περιορίζεται σε ημίμετρα ή σε ανεπαρκή μέσα. Στη Ελλάδα, την έκρηξη της ακρίβειας την βιώνουμε πολύ πιο έντονα από άλλες χώρες και φοβάμαι πως είμαστε ακόμα στην αρχή.

Χρειάζεται μια ριζική αντιμετώπιση με μείωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα, μείωση των τιμολογίων της ΔΕΗ και των άλλων εταιρειών προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας, των συντελεστών ΦΠΑ σε βασικά προϊόντα, καθώς και έλεγχοι για την πάταξη κερδοσκοπικών φαινομένων. Παράλληλα, απαιτείται η ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζομένων μέσω της αύξησης του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ, αλλά και η λήψη φορολογικών μέτρων, όπως η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης μέχρι τις 40.000 ευρώ.

Με αφορμή τον θάνατο από αστυνομικά πυρά του 20χρονου στο Πέραμα, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη προανήγγειλε αλλαγές σε αρκετούς τομείς στην ΕΛΑΣ. Πιστεύετε ότι κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση;

Η κυβέρνηση έχει τεράστιες ευθύνες για την ενθάρρυνση φαινομένων αστυνομικής βίας σε βάρος των πολιτών. Ασφαλώς υπάρχει θέμα εκπαίδευσης των αστυνομικών, που υποτιμάται από την κυβέρνηση, από τη στιγμή που επιλέγει να προσλαμβάνει, κυρίως ειδικούς φρουρούς, έξω από το σύστημα εισαγωγής μέσω Πανελλαδικών εξετάσεων. Πολλά μπορούν να γίνουν στην κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού της Αστυνομίας, ωστόσο πολύ αμφιβάλω αν η κυβέρνηση το επιθυμεί ή παραμένει δέσμια ακροδεξιών, πεπαλαιωμένων απόψεων, που θέλουν να καλλιεργούν στους αστυνομικούς την εικόνα πως η κοινωνία τους «μισεί» έτσι ώστε και αυτοί, με τη σειρά τους, να την «μισούν».

Δεν πρέπει να ξαναζήσουμε περιστατικά σαν του Περάματος, της Νέας Σμύρνης, τον εξευτελισμό νέων παιδιών και των αναίτιων συλλήψεων. Άλλος είναι ο ρόλος της αστυνομίας σε μια δημοκρατία, όχι να περιστείλει κατ´ εντολή της κυβέρνησης τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες. Την ίδια στιγμή στην κατεύθυνση της πάταξης του μεγάλου εγκλήματος δεν έχουμε δει κάποια ουσιαστική βελτίωση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται, πλέον, σε προσυνεδριακή περίοδο. Τι κόμμα πρέπει, τελικά, να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ για να ανατρέψει το σημερινό πολιτικό σκηνικό;

Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ μιλάει με ειλικρίνεια, τεκμηριωμένα αλλά και, γιατί όχι, αυτοκριτικά, επιβεβαιώνοντας το ρόλο του ως μια ανταγωνιστική προς τον νεοφιλελευθερισμό δύναμη, ικανής να απαντά στα νέα προβλήματα της εποχής μας, μπορεί να ανατρέψει το σημερινό σκηνικό. Οι προκλήσεις είναι πολλές και έχοντας ξεπεράσει το μισό του χρόνου της κυβερνητικής θητείας, ολοένα και περισσότερο γίνεται κατανοητό ότι με την παρούσα κυβέρνηση γυρίζουμε στο παρελθόν. Η κλιματική κρίση, η διεύρυνση των ανισοτήτων, η υγειονομική κρίση, επανέφεραν την ανάγκη των ισχυρών δημοσίων πολιτικών έξω από τα όρια του Νεοφιλελευθερισμού. Αυτή την ανάγκη πρέπει να υπηρετούν οι προτάσεις μας.

Πως θα γίνει κόμμα λαϊκό και μαζικό, αν δεν διευρυνθεί προς όλες τις κατευθύνσεις;

Το ερώτημά σας θέτει το αυτονόητο, το ζήτημα της αμφίπλευρης και διαρκούς διεύρυνσης. Νομίζω πως κάποιες φορές δεν εμβαθύναμε επαρκώς στο περιεχόμενο της, αναγκαίας κατά τα άλλα, διεύρυνσης. Η διεύρυνση πρέπει να επιδιώκεται στην κοινωνία, στους μαζικούς χώρους, σε όμορα πολιτικά ακροατήρια, παντού. Αυτή ήταν άλλωστε σε ένα μεγάλο βαθμό η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον στην κεντρική πολιτική σκηνή. Νομίζω, όμως, πως για τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ έχει ξεχωριστή σημασία να αποκτήσει πιο ουσιαστική σχέση με τις νεότερες γενιές, που τον στηρίζουν εκλογικά τα τελευταία χρόνια, αλλά από απόσταση. Ένα μεγάλο στοίχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ είναι να ξαναφέρει στην ενεργό πολιτική και την κάλπη τον κόσμο της «πολιτικής αποχής». Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ως η βασική έκφραση της Αριστεράς της εποχής μας, πρέπει να καταγράφεται στη συνείδηση των πολιτών σαν μια δύναμη που προωθεί ορατές άμεσες λύσεις απέναντι στα προβλήματα της κοινωνίας, αλλά και κοινωνικού μετασχηματισμού της σημερινής πραγματικότητας.