Μέσω της κατάργησης του 8ωρου πλήττονται η απασχόληση και το εργατικό εισόδημα
Σημεία από τη συνέντευξη στην εκπομπή «Ώρα Ελλάδος», στο OPEN | Παρασκευή 4/6/2021
Πολλαπλή η αντικοινωνική διάσταση των νέων ρυθμίσεων στα εργασιακά
→ «Με αυτή την ρύθμιση κόβει, εν δυνάμει και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Διότι όταν αυξάνει η δουλειά και έχουμε ανάγκη υπερωριών, θα πρέπει αυτό να οδηγεί και σε νέες προσλήψεις. Εδώ υπάρχει κι αυτή η αντικοινωνική διάσταση και μάλιστα χωρίς να σημαίνει παραπάνω αμοιβή για τους εργαζόμενους. Είναι ένας μηχανισμός αντιαναπτυξιακός, ενάντια στην απασχόληση και ένας μηχανισμός που μειώνει τα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων. Περί αυτού πρόκειται. Όπως και να μας τον σερβίρουν δεν μπορούν να πείσουν. Γι’ αυτό η πλειοψηφία της κοινωνίας, στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, σε αυτό το θέμα, κατά απόλυτο ποσοστό είναι ενάντια σε αυτές τις ρυθμίσεις».
Έωλος ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι οι υπερωρίες θα πληρώνονται «κανονικά»
→ «Μα πως θα πληρώνονται κανονικά όταν από οκτώ ώρες θα δουλεύει κάποιος δέκα ώρες και αυτές τις δύο επιπλέον δεν θα τις αμείβεται, αλλά θα συμψηφίζονται κάποια στιγμή μετά από μήνες, όταν η επιχείρηση δεν θα έχει ανάγκη από την οκτάωρη εργασία του εργαζόμενου»;
Περί της ατομικής διαπραγμάτευσης εργαζόμενου-εργοδότη
→ «Για να βεβαιωθείτε ότι αυτή η σχέση είναι ανισότιμη, ετεροβαρής έρχεται η κυβέρνηση και λέει ότι τα ζητήματα της διευθέτησης του χρόνου δεν θα αποτυπώνονται μέσα από μια συλλογική διαπραγμάτευση, η οποία θα καταλήγει σε μία Συλλογική Σύμβαση ανάμεσα στο συνδικάτο, στο σωματείο των εργαζομένων και την επιχείρηση, την εργοδοσία, αλλά θα γίνονται σε ατομική βάση».
→ «Φανταστείτε, λοιπόν, ένα νέο παιδί το οποίο δουλεύει “παρτ-τάιμ”, έναν νέο εργαζόμενο ή ακόμη και μεγαλύτερης ηλικίας, που από μόνος του -όταν θα τρέμουν τα πόδια του μπροστά στον εργοδότη- θα πηγαίνει να συζητάει για το αν θα καθίσει Δευτέρα με Πέμπτη στην εργασία και Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή θα φύγει για να πάει ένα ταξίδι στις Κυκλάδες. Μα τι πράγματα είναι αυτά; Ποιον κοροϊδεύουν»;
→ «Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μιας συνεννόησης ανάμεσα στον εργαζόμενο από μόνον του, να αποτυπώνεται σε μια ατομική εργασιακή Σύμβαση. Αυτό μας γυρνάει πολύ πίσω. Τίποτα από αυτά που έχουν κατακτήσει οι εργαζόμενοι δεν θα τα είχαν κάνει σε ατομική βάση. Είναι αποτέλεσμα συλλογικών διαπραγματεύσεων. Αυτό θέλει να χτυπήσει η κυβέρνηση. Και το έκανε και την περίοδο των μνημονίων, του πρώτου και του δεύτερου, όπου ουσιαστικά έβαλαν στον “πάγο” τις συλλογικές συμβάσεις»