Οι νεοφιλελεύθερες εμμονές εμποδίζουν μια διέξοδο υπέρ της πλειοψηφίας της κοινωνίας
Ολομέλεια Βουλής, ομιλία και μια συμπληρωματική τοποθέτηση, ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, στη συζήτηση για το σχέδιο νόμου «Ρυθμίσεις για την προστασία της δημόσιας υγείας από τις συνέπειες της πανδημίας του κωρονοϊού COVID-19, την ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς, την επιτάχυνση της απονομής των συντάξεων, τη ρύθμιση οφειλών προς τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης και άλλες κατεπείγουσες διατάξεις» | Δευτέρα, 21/12/2020
Ομιλία
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πλησιάζουμε στο τέλος μιας δύσκολης χρονιάς και φαντάζομαι ότι είναι αυτονόητο για όλους μας, ότι η σκέψη μας πρώτα απ’ όλα είναι σε αυτούς τους, πάνω από 4.000, συμπολίτες μας που έχασαν τη μάχη με τον κορονοϊό. Νομίζω ότι όταν καλούμαστε να νομοθετήσουμε, -εμείς να σας ελέγξουμε- και να σχεδιάσουμε την αντιμετώπιση αυτής της πρωτόγνωρης πανδημίας, πρέπει να έχουμε εκείνες τις αξίες και τις προτεραιότητες που αντιστοιχούν στην κρισιμότητα των στιγμών.
Με αυτή την έννοια, όλα αυτό το διάστημα, αυτοί οι εννέα μήνες, είχαν έναν κατεπείγοντα χαρακτήρα. Παρόλα αυτά, αν εξαιρέσει κανείς τα γρήγορα αντανακλαστικά της πρώτης φάσης κατά της πανδημίας, όλο το υπόλοιπο διάστημα κύλησε με αντιφατικά μέτρα, με έλλειψη σχεδιασμού, με υποτίμηση του κινδύνου, με αποτέλεσμα τις γνωστές καταστάσεις που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα.
Δεν υπήρξε ένα ολιστικό σχέδιο στήριξης του δημοσίου συστήματος υγείας, αντιμετώπισης της πανδημίας, στήριξης της εργασίας, στήριξης των επιχειρήσεων. Αντ’ αυτού υπήρξαν αποσπασματικά μέτρα και υιοθέτηση μιας αντίληψης αυστηρά ιδεοληπτικής, που οδήγησε στη μεν οικονομία να ζούμε μία από τις μεγαλύτερες αναδιαρθρώσεις εις βάρος των πολλών και των ανίσχυρων και υπέρ των λίγων ισχυρών οικονομικών κέντρων, στη δε υγεία, να κυνηγάμε τα γεγονότα από πίσω. Προσλήψεις με το σταγονόμετρο. Τεστ μαζικά για τα οποία τώρα συνειδητοποιούμε την ανάγκη. Χθες πάλι, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έκανε ανακοινώσεις μπροστά σε αυτή την πιθανολογούμενη μετάλλαξη του ιού και μίλησε για την ανάγκη, τη χρησιμότητα, των μαζικών τεστ. Και γι’ αυτά ακόμη, κάνετε τα λιγότερα δυνατά! Τα λιγότερα δυνατά, ενώ ασκήσατε μια πολιτική με την οποία δεν πάψατε ούτε μια στιγμή να «κλείνετε το μάτι» στους ιδιώτες. Γι’ αυτό αρνηθήκατε τη συνταγογράφηση, γι’ αυτό, τελικά, μετά από πάρα πολλούς μήνες, βάλατε τα τεστ στη διατίμηση.
Τώρα, μπροστά σε αυτές τις καταστάσεις, που λύγισε το δημόσιο σύστημα υγείας, τρέχετε και κάνετε «μπαλώματα». Παίρνετε εργαζόμενους πέρα από το νοσηλευτικό προσωπικό από άλλες μονάδες και το στέλνετε στις κόκκινες περιοχές. Αποψιλώνετε τον πρώτο βαθμό υγεία, τα ΤΟΜΥ, σύστημα υγείας, που θα έπρεπε να ήταν το πρώτο οχυρό κατά της πανδημίας, μέσα σε ένα ολιστικό σχέδιο αντιμετώπισής της και κάνετε κινήσεις από δω και από κει.
Υπήρξε μια τροπολογία που φαντάζομαι ότι την έχετε καταλάβει -αυτή που παρουσίασε πριν ο συνάδελφος, ο κ. Ξανθός- ώστε τουλάχιστον γι’ αυτούς που ήδη βρίσκονται στο δημόσιο σύστημα υγείας μέσω των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, αφού καταγραφούν οι συγκεκριμένες θέσεις που καλύπτουν, να υπάρξει προκήρυξη των θέσεών τους μέσα από μια ανάλογη, λελογισμένη, μοριοδότησή τους.
Έχουμε, λοιπόν, φτάσει στην επίταξη των ιδιωτικών δομών υγείας χωρίς να έχουμε αντιληφθεί ποια είναι η ουσιαστική συμβολή τους. Τι κάνουν ακριβώς, αν μπορούν να το κάνουν. Όλα αυτά οδήγησαν, πρώτα απ’ όλα, στην τρομακτική επιδείνωση της κατάστασης στην Βόρεια Ελλάδα με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη. Βλέπουμε αλληλοκατηγορίες. Ανοίγουν τα στόματα, τώρα που υποχωρεί το έδαφος κάτω από τα πόδια σας. Άλλα μας λέει ο κ. Τσιτζικώστας, ο οποίος είχε κάνει πριν του Αγίου Δημητρίου εισήγηση για lockdown στην πόλη. Αγνοήθηκε, ποιος ξέρει γιατί. Αυτά λέει ο κ. Χαρδαλιάς, αλλά καταλαβαίνετε ότι αυτά είναι ερωτήματα που πρέπει να τα απαντήσετε, πρώτα από όλα στον ελληνικό λαό και, βεβαίως, στην Εθνική αντιπροσωπεία.
Το πιο τραγικό απ’ όλα είναι ο τρόπος που αντιμετωπίσατε τη Δυτική Αθήνα. Δεν γνωρίζατε ότι 100.000 εργαζόμενοι πηγαινοέρχονται σε αυτή την περιοχή, που υπάρχουν μεγάλες βιοτεχνικές – βιομηχανικές μονάδες; Μονάδες logistics; Δεν γνωρίζετε ότι όλους αυτούς τους μήνες αυτοί συνωστίζονται μέσα στα λεωφορεία για τα οποία δεν κάνατε πράξη τίποτα; Που κάνατε κάποιες συμβάσεις leasing με ακατάλληλα λεωφορεία και έρχεστε σε αυτό το νομοσχέδιο, τώρα, να πείτε ότι για λόγους σύντομης και έγκαιρης αδειοδότησης δεν χρειάζεται να υπάρχει και Μελέτη του μηχανικού; Κι αν γίνει κάποιο ατύχημα ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη; Ο υπουργός φαντάζομαι. Μη μας πείτε ότι δεν έχετε ευθύνη.
Πότε πήγατε στους μεγάλους εργασιακούς χώρους να χτυπήσετε την πόρτα και να δείτε αν γίνονται τεστ. Ήταν «αόρατη» η Δυτική Αθήνα, οι άνθρωποι που εργάζονται. Διότι εξαρτώνται από τον μισθό τους. Διότι έχετε μια κοινωνική μεροληψία, για αυτούς όλους και το μόνο που τρέξατε να κάνετε, είναι να βγάλετε τον στρατό έξω, λες και θα έρθει να λύσει κάτι εκ των υστέρων αυτού του είδους η παρουσία.
Έστω και τώρα, όμως, τι κάνετε; Στη λοταρία τα τεστ! Και βγήκαν σήμερα επιδημιολόγοι και σας είπαν ότι είναι λάθος αυτό. Δεν μπορεί να είναι στην ευχέρεια του καθενός, ανάλογα με το πώς αισθάνεται, αν φοβάται ή όχι, αν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο, να έχει το δικαίωμα να μπει μέσα στην κληρωτίδα για να τύχει ενός τεστ. Αυτό δεν ακούγεται πολύ επιστημονικό. Δεν είναι σχεδιασμός αυτός.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ακόμα και περιπτώσεις εργαζομένων που δεν θα έπρεπε να είναι στην πρώτη γραμμή, γιατί είχαν υποκείμενα νοσήματα, μέσα από τον τρόπο που διαμορφώσατε τις εγκυκλίους τους βάλατε σε κίνδυνο. Τραγική κατάληξη οι δύο νοσηλεύτριες. Οι οποίες είχαν υποκείμενο νόσημα και κατέληξαν. Διότι αποφασίσατε πριν από λίγους μήνες, ότι δεν αρκεί να έχεις ένα υποκείμενο νόσημα, για να θεωρηθεί ότι δεν μπορείς να είσαι στην πρώτη γραμμή, αλλά θα πρέπει να συντρέχουν δύο. Αυτά όλα, όμως, στοίχισαν.
Παρόλο ότι έχουμε συνεννοηθεί ότι το πρωτεύον, το κατεπείγον, είναι να απαντήσουμε στα ζητήματα της οικονομικής κρίσης, έρχεστε εδώ και εισάγετε τροπολογίες οι οποίες λίγη σχέση έχουν με αυτό τον στόχο. Πραγματικά, γιατί ο κ. Βρούτσης πρέπει να αποφασίζει για τα συνδικάτα, πώς θα κάνουν τις εκλογικές διαδικασίες τους; Ποιος είναι, ο Βοναπάρτης; Ποια είναι η έννοια της αυτονομίας των εργαζομένων; Της κοινωνικής, συλλογικής διαπραγμάτευσης; Θα μου πείτε, πότε την είχατε αυτή την ευαισθησία και πότε την είχε ο συγκεκριμένος υπουργός, που έχει συνδέσει το όνομά του με τα πιο σκληρά, αντεργατικά μέτρα που γνώρισε η Ελλάδα την τελευταία δεκαετία. Παρατείνει την ημερομηνία αύξησης του κατώτατου μισθού για μετά από ένα εξάμηνο. Διαβάζετε λίγο Μπάιντεν; Το πρώτο που κάνει για να ανοίξει ο δρόμος για την ανάκαμψη της αμερικανικής οικονομίας, είναι να διπλασιάσει τον κατώτατο μισθό. Τίποτα από αυτά εσείς.
Στην κυριακάτικη εργασία θέλετε, με κάποιο τρόπο, να θεσμοθετήσετε πρόσθετες εξαιρέσεις, για να έρθει να κολλήσει με αυτό που ετοιμάζει ο κ. Βούρτσης, ώστε οι εργαζόμενοι να δουλεύουν υπερωριακά και να μην πληρώνονται για αυτές τις υπερωρίες. Θυμόσαστε, μήπως, τι μας λέγατε στις εκλογές; Ότι είστε υπέρ του κανόνα των πέντε προς έναν. Κάποια στιγμή καταλάβατε ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό πουθενά, αλλά στην πράξη απ‘ ότι βλέπουμε, λόγω της μη υιοθέτησης ενός οργανωμένου σχεδίου προσλήψεων στην υγεία, αυτό εφαρμόζεται. Διότι εξακολουθείτε και πιστεύετε, μετά τα όσα έχουμε περάσει εδώ και εννέα μήνες, ότι είναι πεταμένα λεφτά, τα λεφτά για την υγεία. Τα λεφτά για το δημόσιο σύστημα υγείας. Τα άλλα λεφτά, που πηγαίνουν στους ιδιώτες, καλώς να πηγαίνουν! Οι ιδιώτες, λοιπόν, είναι κι εδώ η προτεραιότητα!
Όπως οι Ιδιώτες ήταν προτεραιότητα και σ’ αυτό το συνταγματικό πραξικόπημα που έκανε η κα υπουργός Παιδείας πριν από δύο μέρες στη Βουλή, που εξίσωσε τα επαγγελματικά δικαιώματα των ΙΕΚ με αυτά των πανεπιστημίων. Τα ακούσατε από τα Επιμελητήρια της χώρας. Γιατί το κάνατε; Διότι θεωρείτε ότι υπάρχει το ίδιο επίπεδο σπουδών; Όχι. Το κάνατε διότι σας ενοχλεί, είστε εμμονικοί με το άρθρο 16. Διότι θέλετε κι εδώ να εξυπηρετήσετε συγκεκριμένες κατηγορίες επιχειρηματιών στον χώρο της εκπαίδευσης αυτή τη στιγμή.
Δεν κοιτάτε πώς μπορείτε σε αυτή τη δύσκολη στιγμή να στηρίξετε την κοινωνία. Σας είχαμε διατυπώσει μια πρόταση, για παράδειγμα, στον τομέα των συγκοινωνιών. Εκεί που τα κάνατε μπάχαλο κυριολεκτικά, πρώτα απ’ όλα στη Θεσσαλονίκη και μετέπειτα σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα ακυρώνοντας τον διαγωνισμό για τα επτακόσια πενήντα λεωφορεία. Γιατί, όμως, δεν υιοθετήσατε ένα μέτρο voucher μέσω των ταξί για ευάλωτες ομάδες; Οι ταξιτζήδες εδώ και πάρα πολύ καιρό είναι υποχρεωμένοι να μη δουλεύουν τρίτη βάρδια. Δεν υπάρχουν δουλειές. Γιατί δεν θα μπορούσαν με ένα χαμηλό αντίτιμο να παίρνουν ανθρώπους, οι οποίοι έχουν ανάγκη, ανθρώπους που κάνουν αιμοκάθαρση, ανθρώπους που πρέπει να πάνε στο γιατρό τους, σε μια υπηρεσία, ηλικιωμένους και να έχουν κι αυτοί ένα έσοδο και ταυτόχρονα να εξυπηρετούνται οι πολίτες και να μην συνωθούνται σε αυτά τα άθλια μέσα μαζικής μεταφοράς, που τελικά λειτούργησαν ως ο μεγαλύτερος πολλαπλασιαστής στην υπόθεση της πανδημίας;
Το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να τα αντιμετωπίζετε όλα με μία λογική κατεπειγουσών αναθέσεων. Έτσι, λοιπόν, βγαίνει η ΕΑΑΔΗΣΥ και στο νομοσχέδιο του κ. Πέτσα για τον «Ιανό» σας λέει «μην το παρακάνετε». Εδώ φτάσατε μέχρι τον «Μεγάλο Περίπατο» της Αθήνας, να μας πείτε ότι τον κάνατε για την υπόθεση της πανδημίας, για να βγει ο ανεκδιήγητος Δήμαρχος της Αθήνας και να πει «τίποτα δεν πάει χαμένο. Αυτά τα υλικά θα επανατοποθετηθούν από το Κέντρο στην περιφέρεια της Αθήνας. Ένα πιλοτικό πρόγραμμα είναι που στοίχισε μερικά εκατομμύρια».
Μπορούν να μας περισσεύουν αυτά τα εκατομμύρια, όταν δεν πληρώνουμε τις υπερωρίες των υγειονομικών, όταν αρνούμαστε να βάλουμε στο καθεστώς των βαρέων και ανθυγιεινών αυτούς που λιώνουν καθημερινά στα πόδια τους, που κινδυνεύουν, τους ταχυμεταφορείς. Και με αυτήν την έννοια, είναι απόλυτα σωστή η τροπολογία που κατέθεσε το ΜέΡΑ25 σήμερα εδώ πέρα και είναι εντελώς μέσα στη δικιά μας αντίληψη. Τα είχαμε συζητήσει με τον κ. υπουργό σε επίκαιρη ερώτηση που του είχα κάνει. Ξέρετε τι συμβαίνει σ’ αυτό το κάτεργο των logistics αυτή τη στιγμή; Ξέρετε πώς θρυμματίζονται εργαζόμενοι που δουλεύουν πάνω από δώδεκα-δεκαπέντε ώρες; Λιώνουν! Τουλάχιστον, ας δείξουμε ότι υπάρχει μια ευαισθησία. Δεν έχετε ευαισθησία όμως. Γιατί αν είχατε ευαισθησία, δεν θα βάζατε στον «πάγο» την Επιθεώρηση Εργασίας, διότι κι αυτό το καταφέρατε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλει μια άλλη ματιά για τα πράγματα. Θέλει κοινωνική ευαισθησία και όχι αναλγησία. Θέλει προγραμματισμό που να αναγνωρίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του δημόσιου τομέα και για την έξοδο από την κρίση και στον τομέα της υγείας και στον τομέα της παιδείας. Δεν μπορείτε να το κάνετε εσείς, όσο είστε κολλημένοι στις ιδεοληπτικές αναφορές σας, στις νεοφιλελεύθερες αναφορές σας.
Να γνωρίζετε ότι έχουμε μπει σε μια νέα φάση. Πυκνή φάση αλλαγών και διεργασιών στην κοινωνία και πολύ σύντομα δεν θα αναγνωρίζετε την κοινωνική πραγματικότητα με βάση τα αποτελέσματα της δικής σας πολιτικής.
Σας ευχαριστώ.
Μετά την παρέμβαση του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της ΝΔ:
Θέλω να πω το εξής στον κύριο συνάδελφο: Ξέρετε κάτι; Δεν αλλάζει καθόλου ο κίνδυνος μετάδοσης του ιού όταν συνωστίζεσαι σε ένα Μέσο Μαζικής Μεταφοράς που κάνει τακτικά δρομολόγια, απ’ ό,τι σε ένα λεωφορείο της επιχείρησης, το οποίο είναι εξίσου γεμάτο.
Πότε πήγατε εκεί και κάνατε τέτοιου είδους τεστ; Αυτά δεν τα ακούτε τώρα πρώτη φορά από εμάς. Και, μάλιστα, ιδιαίτερα για την περιοχή, που έχει μεγάλους πληθυσμούς Ρομά, από τον Αύγουστο είχαμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για μια ειδική αντιμετώπιση των ευάλωτων πληθυσμών, είτε αφορά Ρομά, είτε αφορά κρατουμένους, είτε αφορά τα διάφορα hotspots, είτε τα γηροκομεία. Είναι τυχαίο που σε όλα αυτά τα μέτωπα έχετε τα μεγαλύτερα προβλήματα; Είναι έλλειψη σχεδιασμού και μεγάλη πολιτική ευθύνη.
Εν πάση περιπτώσει, θα σας πω ένα τελευταίο σε σχέση με τα συνδικάτα. Προσέξτε, όλοι αντιλαμβάνονται ότι είναι εκ του πονηρού αυτή η διάταξη. Έχει υπάρξει μία προσομοίωσή της στον εκπαιδευτικό χώρο, όπου σας γύρισαν την πλάτη οι εκπαιδευτικοί και δεν συμμετείχαν στις διαδικασίες εκλογής των αντίστοιχων συμβουλίων. Και αναγκάστηκε να το διαπιστώσει και η ίδια η υπουργός. Μόλις το 7% συμμετείχε. Ο συνδικαλισμός δεν είναι «πατάω click», δεν γίνομαι «follower». Είναι συμμετοχή πρώτα απ’ όλα. Και αυτό να το γνωρίζετε πολύ καλά. Θα σας χρειαστεί.
Ευχαριστώ.