– Πολύ φοβάμαι ότι ο φετινός Προϋπολογισμός ψηφίστηκε απλά και μόνο για να υπάρχει και όχι για να μας προϊδεάσει για το τι θα συμβεί…. Περιέχει εκτιμήσεις για το μέλλον της οικονομίας που φαίνεται ότι θα διαψευστούν. Δυστυχώς, πέρα από τις αντικειμενικές συνθήκες, ο τρόπος που έχει διαχειριστεί τα πράγματα η κυβέρνηση, όλους τους προηγούμενους μήνες, δείχνει ότι έχει αφήσει την οικονομία να κινείται σε μια λογική ελεύθερης πτώσης. Έχει κάνει τα λιγότερα δυνατά για να στηρίξει εργαζόμενους και επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα η αρνητική δυναμική, η δυναμική της ύφεσης, να γίνεται πιο μεγάλη…

– Υπάρχουν και ορισμένα πράγματα που εξοργίζουν ακόμη περισσότερο. Δεν μπορεί, μετά από όσα έχουμε περάσει, εννοώ σε σχέση με την υγειονομική κρίση, να κατατίθεται ένας Προϋπολογισμός, ο οποίος να προβλέπει μικρότερες δαπάνες για την υγεία κάτι λιγότερο από 600 εκατομμύρια. Αυτό είναι αδιανόητο…

– Έχουμε ήδη μπει σε μια φάση διεργασιών, καταρχάς μέσα στην ίδια την κοινωνία, στους πολίτες, που θεωρώ ότι αργά ή γρήγορα -μάλλον γρήγορα- θα βρει την αντανάκλασή της και την έκφρασή της και σε αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών. Οι δημοσκοπήσεις που γίνονται τώρα δεν αποτυπώνουν μια σοβαρή μετατόπιση στις πολιτικές προτιμήσεις του κόσμου, την ίδια στιγμή, όμως, τα ποιοτικά ερωτήματα που τίθενται δείχνουν μια ραγδαία υποχώρηση της ικανότητας της κυβέρνησης στα ζητήματα της οικονομίας ή της πανδημίας, από τον, για παράδειγμα, προηγούμενο Απρίλιο, με πάρα πολλές μονάδες απώλεια εμπιστοσύνης. Έχουμε μπει σε μια έντονα μεταβατική περίοδο…

– Ο κόσμος θα στραφεί προς εμάς ή, εν πάση περιπτώσει, προς εκείνες τις δυνάμεις που μπορούν να τον πείσουν ότι κατανοούν, αφενός, το πρόβλημά του, δεν τον κοροϊδεύουν και έχουν τη δυνατότητα και την ικανότητα να καταθέτουν ρεαλιστικές εναλλακτικές προτάσεις. Δεν λέω προτάσεις οι οποίες θα είναι λίγο καλύτερες διαχειριστικά. Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε μια εποχή και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, όπου πρέπει να αλλάξει συνολικά η ρότα του «καραβιού» Ευρώπη. Δεν μπορεί να ξαναγυρίσουμε μετά το τέλος της πανδημίας στην ορθοδοξία του νεοφιλελεύθερου Συμφώνου Σταθερότητας, στην ανάγκη των πρωτογενών πλεονασμάτων του 3,5%, τα οποία δημιουργούν συνθήκες λιτότητας μέσα στην κοινωνία. Πρέπει να υπάρξουν άλλου είδους στρατηγικές, να εγκαταλειφθεί αυτός ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός που γέννησε τεράστιες ανισότητες τις τελευταίες δεκαετίες…

– Τα πράγματα δεν οδηγούνται από μόνα τους. Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε και να προσπαθήσουμε να οδηγηθούν από εμάς. Εκεί θα κριθεί και η αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. […] Χρειάζεται να εκπεμφθεί ένα σήμα προς τον κόσμο, ότι έχουμε μάθει κι εμείς από τα δικά μας λάθη. Όταν ο κόσμος έβαλε στην αξιωματική αντιπολίτευση τον ΣΥΡΙΖΑ, ο καθένας το έκανε διότι κάτι προφανώς δεν τον ικανοποιούσε την προηγούμενη περίοδο. Αυτό υπάρχει ανάγκη, όλοι μαζί, να το εκπέμψουμε. Ότι αναγκαστήκαμε να κάνουμε και πράγματα που δεν ήταν με τον σωστό τρόπο, διότι ήμασταν κάτω από το ιδιαίτερο καθεστώς των μνημονίων και έχουμε μάθει από κάποιες λαθεμένες πλευρές της πολιτικής μας. Και έχοντας αυτή τη γνώση και την εμπειρία σας προτείνουμε να κινηθούμε προς αυτόν το δρόμο της ανάπτυξης της οικονομίας…

– Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει όλες τις προϋποθέσεις να ανακτήσει την αξιοπιστία του, να δημιουργήσει δυναμική και να ανατρέψει τους πολιτικούς σχεδιασμούς…

– Δεν υπάρχει μόνο ο χώρος του κέντρου. Υπάρχει ο χώρος και του κέντρου, αλλά και της διάσπαρτης, ανένταχτης Αριστεράς, μα και ανθρώπων της πολιτικής αποχής. Ανθρώπων που συνειδητά απέχουν από τα πολιτικά πράγματα, γιατί δεν εμπνέονται και που είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που όλοι μας ονομάζουμε κεντρώο χώρο. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να απευθυνθεί σε όλους αυτούς τους χώρους, να έχει μια αμφίπλευρη οπτική για τα πράγματα, σχηματικά μιλώντας και κυρίως να παρέμβει μέσα στην κοινωνία, στο κοινωνικό γίγνεσθαι, να βρεθεί μπροστά και δίπλα σε αυτές τις κοινωνικές ομάδες που σήμερα πλήττονται και έχουν ανάγκη από ένα εναλλακτικό σχέδιο. Αυτοί είναι η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου…