Η κυβέρνηση δουλεύει για τις μεγάλες αλυσίδες

Σημεία από τη συνέντευξη στο «MEGA ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ» |13/6/2020

Απελπισία και συσσωρευμένα χρέη για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, μειωμένη η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων:

«Η κυβέρνηση δεν κάνει αυτό που θα έπρεπε στην παρούσα συγκυρία για να περιορίσουμε τις επιπτώσεις μιας κρίσης η οποία θα είναι έντονη και θα χαρακτηρίσει τους επόμενους μήνες. Αντίθετα, έχει υιοθετήσει μια λογική η οποία μαθηματικά οδηγεί σε πάρα πολλά λουκέτα και σε χιλιάδες απολύσεις. Αυτό δεν είναι μια αυθαίρετη εκτίμηση. Έχω γυρίσει την τελευταία εβδομάδα σε πέντε διαφορετικές αγορές, χθες ήμουν στον Πύργο και στην Αμαλιάδα στην Ηλεία, προχτές ήμουν στην αγορά της Νέας Ιωνίας, στον Πειραιά την προηγούμενη μέρα, στη Νέα Ερυθραία πιο πριν. Υπάρχει ένας κοινός τόπος στις εκτιμήσεις: απελπισία και συσσωρευμένα χρέη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Εργαζόμενοι οι οποίοι δεν έχουν αγοραστική δύναμη γιατί τα 800 ευρώ που τους είχαν δοθεί δεν φτάνουν ούτε για τις βασικές ανάγκες».

Μπορούμε να δουλεύουμε μόνο για τις μεγάλες αλυσίδες στο λιανεμπόριο;

«Το ερώτημα είναι, γιατί, αφού διαπιστωμένα υπάρχουν τα χρήματα, σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία δεν διοχετεύονται στοχευμένα για να διατηρηθούν στη ζωή οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και για να συντηρηθεί, ως έναν βαθμό και η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων; […] Η κυβέρνηση έχει συμβιβαστεί με την ιδέα ότι αφήνοντας την αγορά να ισορροπήσει από μόνη της -είναι η λατρεία των λεγόμενων αόρατων δυνάμεων της αγοράς- αυτή η κρίση θα λειτουργήσει ως μία αναδιάρθρωση για να πετάξει έξω τους πιο αδύναμους κρίκους. Αυτά δεν είναι μια κακεντρεχής δική μας κριτική. Ακούγεται από διάφορους κύκλους τεχνοκρατών – πολιτικών στελεχών, που λένε “τι να κάνουμε, θα πάμε σε μια μικρότερη αγορά, αλλά θα υπάρχουν κάποιες πιο εύρωστες, πιο υγιείς επιχειρήσεις”. Το κοινωνικό κόστος, όμως, μιας τέτοιας πολιτικής το έχουμε λάβει υπόψη μας; Μπορούμε να δουλεύουμε μόνο για τις μεγάλες αλυσίδες στο λιανεμπόριο;

Οι ιδιωτικές συστημικές τράπεζες δανείζονται με αρνητικό επιτόκιο, αλλά δεν στηρίζουν ανάλογα πολίτες και επιχειρήσεις:

«Άλλο είναι η Αναπτυξιακή Τράπεζα, ένα εργαλείο στα χέρια της εκάστοτε κυβέρνησης, το οποίο δημιουργήθηκε και στήθηκε επί των ημερών μας -και θα έλεγα ότι θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα ως εργαλείο χρηματοδότησης- και άλλο οι συστημικές τράπεζες, οι οποίες ως γνωστόν αυτή τη στιγμή δανείζονται με αρνητικά επιτόκια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το γνωρίζει αυτό ο κόσμος; Ότι για κάθε ένα εκατομμύριο ευρώ που δανείζονται από την ΕΚΤ, οι ιδιωτικές συστημικές τράπεζές μας γυρίζουν πίσω τις 940 χιλ. ευρώ; Άρα κερδίζουν από τον δανεισμό και δεν κάνουν το αντίστοιχο για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις».

Τυχόν νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα πρέπει να καταλήξει σε μεταβολή της μετοχικής σύνθεσης υπέρ του Δημοσίου:

«Εάν χρειαστεί να ξαναχρηματοδοτηθούν, να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες με δημόσιο χρήμα, θεωρώ αυτονόητο και επιβεβλημένο, να μεταβληθεί αντίστοιχα η μετοχική τους σύνθεση και να καταλάβει το Δημόσιο το ποσοστό των μετοχών που του αναλογεί. Κάτι που, δυστυχώς, δεν μας άφησαν να κάνουμε οι δανειστές στην προηγούμενη φάση. Και γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι υπήρξε ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών σε τέτοιο ποσοστό που να μην ανατρέψει τη μετοχική τους σύνθεση υπέρ του Δημοσίου. Γιατί να μην υπάρχει ένας ισχυρός δημόσιος πυλώνας ανάμεσα στις συστημικές τράπεζες; Μπορούμε να ασκήσουμε μια σωστή αναπτυξιακή πολιτική αν δεν υπάρχει ένας “οδηγός”, η παρουσία μιας δημόσιας τράπεζας που θα καθορίζει τους όρους του παιχνιδιού ως ένα βαθμό»;